II CONCURSO LITERARIO-20- sen título (conxunto de poemas

PSEUDÓNIMO: I. Natural

CATEGORÍA: poesía

TÍTULO: sen título (conxunto de poemas)

Auga da traída

Non é soño do que durme.

É noite lonxeva, que trae;

é flanela noxenta, que leva;

é penitencia…

…que trae e que leva, que trae e que leva.

Non é dono do que xurde.

É mártir, pesadelo, que trae;

é mal, amarelo, que leva;

é convivencia…

…que trae e que leva, que trae e que leva.

Non é lobo o que morde.

É fame, necesidade, que trae;

é fume, fatalidade, que leva;

é final…

…que trae, que atrae… pero que xa non leva.

Catro elementos

O segredo do lume

desata confesións nas cores.

Mágoa que chores

(queimando a bágoa que chove)

se pousan as cinzas

aínda sen rexurdir, nas voces.

É máis ben o arume do mal

o que oulea nesa áurea oriental.

Brota e separa as miñas vértebras,

esgota e se para nas túas brétemas.

O segredo da terra

destapa confesións nas cores.

Mágoa que chores

(enlamando a bágoa que chove)

se pousan as pedras

aínda sen varrer, nas voces.

Opulenta a vergoña,

acazapa a pezoña mutua.

Ríndose do que devora

réndese ó que namora.

O segredo do aire

desarma confesións nas cores.

Mágoa que chores

(ventando a bágoa que chove)

se pousan os refachos

aínda sen voar, nas voces.

Erosionan malsoantes beizos

con ciceles descoloridos;

relambendo pinceis tesos

relembrando bicos presos.

O segredo da auga

derrama confesións nas cores.

Mágoa que chores

(afogando a bágoa que chove)

se pousan as marismas

aínda sen escorrer, nas voces.

Cambia o rumbo do norte

na morte do día. É sinxelo

se mesturas desexos a partes iguais;

se tristura a parte, vertes mananciais.

Arrepentimento

Quixera perder os fíos,

cambialos por feridos;

meus e teus, seus consellos

sintomáticos perdidos.

[Desas voces protestantes

que deixan postos vacantes;

para cando o nacemento

nas miñas mortes sen sentido.

Conseguir habitar no contido;

nos textos, xestos pacíficos

sen soltar ningunha fazaña,

sen liberar ningún cumprido].

Pero só perdo os galóns

que mudan en conformismo;

o menos soberano rango

dos caprichos do destino.

Ant- agónico

Odiar é

desexar matar,

matar e morrer.

Morrer é querer

nacer sen sorrir,

e querer sorrir

é querer.

Meu corazón indefinido

Case, pero non.

Nunca.

Alguén; quizais.

Trúncao.

Algo, tal vez…

réndese ó que non escolle.

Inténtao, si.

Busca.

Alguén; quizais.

Ocúltao.

Algo, tal vez…

e así é como se encolle.